Deze keer een kaartje voor mijn schoonzus die in Nederland woont.
Zij hebben een tijdje geleden hun woning grondig verbouwd. Omdat de verbouwingen niet echt liepen zoals het moest en de werken ook opnieuw moesten uitgevoerd worden, vond ik het wel gepast haar nu een kaartje te sturen. Na al de ellende die ze hebben gehad, wonen ze nu echt mooi en kunnen ze al die bouwzorgen eindelijk achter zich laten.
Het is een vrij eenvoudig kaartje geworden met de collectables van Marianne design 1333 gemaakt, leuk designpapier en wolkjes uitgestanst en in 3d geplakt voor reliëf:
Wijzelf verhuizen volgende week. Sommige onder jullie weten dat ik in mei vorig jaar reeds verhuisd bent. Een 8-tal weken later zijn we opnieuw verhuisd en nu dus weer. Wat een gedoe toch. De verhuis van mei 2014 was noodzakelijk omdat mijn man en ik nooit tot rust kwamen in ons dakappartement. Het was nochtans een nieuwbouw maar, we konden alles van iedereen in het gebouw horen. Dat mag je best letterlijk nemen. Het waren 8 appartementen in 1 gebouw dus niet echt een grote residentie. We konden zelfs als onze televisie op stond, horen dat de onderburen weer ruzie aan het maken waren. Jammer genoeg was dat dagelijkse kost. Zelfs als de benedenbuur zijn lichtknoppen aandeed dan kon je dat horen. Aangezien mijn man in ploegendienst werkt en ook vaak overdag moet slapen, leed hij er ook enorm onder. Toen ik vorig jaar een hele tijd thuis was om te revalideren kon ik ook echt geen rust vinden.Oordopjes, slaapmiddelen, alles geprobeerd maar, je wordt op de duur een slaaf in je eigen woonst dus besloten we ons appartement maar terug te verkopen. Het waren 5 enorm zenuwslopende jaren geweest.
We konden terecht bij mijn nonkel (eigenlijk als een broer voor mij) maar, jammer genoeg kon ik er helemaal niet aarden zoals vroeger. Toen ik nog studeerde heb ik daar ook ingewoond dus ik kende het wel. Als je je eigen huishouden hebt gehad is dat toch heel anders qua gevoel. Daarbij kwam nog eens dat mijn nonkel ook enkele jaren gewoon geweest was van alleen te wonen en dan is dat toch allemaal erg wennen. Daarom besloten we om tijdelijk te gaan huren. Zomaar snel iets anders kopen dat kan je natuurlijk niet.
We vonden een heel leuk gerenoveerd huisje in het groen en voelden ons er wel thuis maar, ... Ja, ook hier is een maar aan het verhaal. Na 3 weken wonen kregen we op de bovenverdieping op alle slaapkamers water dat van de muren liep. De luchtvochtigheid zakte nooit onder 68% en liep meestal tegen de 90%. Op de duur kregen we zulk een schimmelvorming op de muren. Echt vreselijk. En ook de benedenverdieping kreeg na een tijdje last van vocht- en schimmelproblemen. De eigenaars namen ons nooit serieus. Na enige tijd hebben we hulp ingeschakeld omdat de eigenaars ook op een aangetekende ingebrekestelling gewoon niet reageerden. Uiteindelijk hebben we de eigenaars voor de vrederechter laten oproepen.
Omdat we voor onze gezondheid (mijn man heeft allergieën en astma die sinds de problemen hier begonnen ook erg begon op te spelen. Ikzelf kampte al een tijdje met een zware hoest veroorzaakt door deze toestand en die enkel met cortisonen zou overgaan volgens de dokter maar, die ik niet mag nemen gezien mijn behandeling in Leuven) moeten kiezen, hebben we gevraagd om op zo'n kort mogelijke termijn de woning te mogen verlaten. We hadden voor we naar de vrederechter toegestapt zijn reeds aan het rondkijken voor iets anders. De vrederechter gaf de eigenaars lik op stuk. Ze mochten al blij zijn dat we de wooninspectie niet hadden ingeschakeld want het gebouw zou onbewoonbaar worden verklaard. Nu krijgen ze nog de kans om de problemen aan te pakken voor ze opnieuw mogen verhuren.
Het gaf enerzijds een goed gevoel om eindelijk gehoord te worden én erkend. Anderzijds echt erg dat de eigenaars alles zo op hun beloop lieten en deze problematiek nooit serieus hebben genomen. + alle andere zaken die niet in orde waren gebracht door de eigenaars waartoe ze wel verplicht zijn volgens de huurwet begonnen ook door te wegen. De vrederechter gaf ons uiteindelijk over de hele lijn gelijk. Dus we mogen vertrekken wanneer we willen, zonder enige schadevergoeding voor vroegtijdig vertrek en zonder huur te betalen tot 31/03/2015. Maar, we zijn onmiddellijk in actie geschoten met het gekende "Wij gaan verhuizen". We blijven in dezelfde gemeente want we zijn typische mensen om rond de kerktoren te blijven... ;). Hopelijk verhuizen we in de toekomst nog maar 1 x en dat voor wanneer we terug een eigen huis gevonden hebben. Zo...zijn jullie ook weer even op de hoogte. Kan me voorstellen dat het vraagtekens oproept als iemand 3 x verhuisd in amper 9 maanden tijd. En geloof mij... ik kan het zelf niet geloven dat ons dit overkomt. Op naar betere oorden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten